آسمان در مرکز اساطیر ایرانی قرار گرفته است و نحوه پیدایش، رنگ، و طبقات صور فلکی … هر یک نحوی در اساطیر ایرانی بازتاب دارد. در این مقاله، تجلی نمادین آفرینش آسمان در چند اسطوره ایرانی تحلیل شده است. که به نوعی در ادب پارسی نمود دارد؛ اسطوره تخم مرغی شکل بودن آسمان، اسطوره آبگینه بودن آسمان و اسطوره ای که منشأ آسمان را آب می داند.

مدار زمین ایستا از سال ها قبل، برای برقراری ارتباطات مخابراتی جهانی مورد استفاده قرار گرفته است. مطالعه گسترده ما در این خصوص مشخص ساخت که تاکنون همه محاسبات تعیین مدار ماهواره های زمین ایستا براساس میدان پتانسیل نقطه ای W=GM/r صورت گرفته است. از آنجا که این میدان، یک میدان بسیار تقریبی برای میدان پتانسیل واقعی زمین است، در این تحقیق بر آن شدیم که بررسی جامعی در خصوص تعیین مدار ماهواره های زمین ایستا با بهره گیری از نظریه پتانسیل و مدل های پتانسیل کروی و بیضوی کامل تر (نزدیک تر به میدان پتانسیل واقعی زمین) صورت دهیم. مدل های پتانسیلی به کار برده شده عبارت اند از: (الف) میدان پتانسیل متوسط کروی (ب) جمله اول ایستا پتانسیل گرانی زمین به هارمونیک های بیضوی و (ج) میدان پتانسیل سومیگلیانا- پیزتی. براساس نتایج حاصل، شعاع مدار ماهواره زمین ایستا برای میدان های (الف) تا (ج) دارای اختلافات به ترتیب 2.15 Km, 0.5 Km و 2.7 Km با مدار محاسبه شده از راه میدان نقطه ای W=GM/r است. از آنجایی که این اختلاف موجب حرکت جزیی ماهواره در مدار خود می شود، ماهواره های زمین ایستای فعلی نیازمند راکت هایی هستند که برای تصحیح موقعیت مداری آنها مورد استفاده قرار گیرند و معمولا عمر مفید این ماهواره ها براساس مدت زمان کفایت سوخت این راکت ها تعیین می شود. جزییات نحوه محاسبه شعاع ماهواره های زمین ایستا براساس میدان های یاد شده در این مقاله ارایه شده است. براساس نتایج حاصل مدار زمین ایستا با شعاع 42, 161, 465, 71 m، بر مبنای میدان های پتانسیل سومیگلیانا- پیزتی، برای به کارگیری در مخابرات ماهواره ای پیشنهاد می شود.

نماد درخت یکی از قدیمیترین نقوشی است که مورد توجه بشر قرار گرفته و آن را در آثار هنری خویش به کار برده است. این نماد که بیشتر آن را به عنوان درخت مقدس و یا درخت زندگی می ستودند، از 3500 سال قبل از میلاد در نواحی بین النهرین و پس از آن ایران مورد توجه بوده است. حضور این نماد که با اشکال مختلف به کار گرفته می شده است، تا پس از ظهور اسلام نیز همچنین در آثار هنری به چشم می خورد، اما این بار نه به عنوان درخت زندگی و از دیدگاه اساطیری، بلکه در نقش آفریده با برکت خداوند، تسبیح کننده ذات اقدس الهی و نشانی از بهشت موعود.از این نقش به کرات در تمام شاخه های هنری از جمله فرش استفاده شده است. در هنر فرش طرحهای درختی از جمله مهمترین و متنوع ترین شاخه های طراحی فرش است که در اشکال مختلف از جمله طرح محرابی درختی، طراحی شده است.اما به کارگیری نقش درخت در جایگاه محراب، مطمئنا از فلسفه ای برخوردار بوده است که می توان برای بعضی از اشکال آن تمثیلی از بهشت دانست و برای بعضی دیگر تمثیلی از موجودی تسبیح گر یعنی انسان، چرا که تصویر درخت علاوه بر آنکه بر خلاف تصویر انسان مشمول ممنوعیت نقاشی در مکان نماز نمی باشد، در عین حال با توجه به آیات قرآنی، موجودی تسبیح گر و مبارک است که می تواند جانشین خوبی برای نقش انسان در مکان محراب باشد.بدین سان نمادی که زمانی بر مهرهای سنگی جلوه گر شده است، اینک و پس از هزاران هزار سال، بر فرش، آن هم در جایگاه محراب رو به عرش الهی جلوه نمایی می کند.

تا کنون ممانهای چند قطبی خورشید کاملا شناخته نشده است. از نظر تئوری مشکل اساسی به خاطر دوران دیفرانسیلی خورشید است که بنابر آن، اندازه سرعت چرخش در سطح و عمقهای خورشید متفاوت است. از نظر رصدی، نمی توان مستقیما این ممانهای چند قطبی را اندازه گیری کرد. پیشرفتهای اخیر لرزه شناسی خورشید، وجود یک دوران دیفرانسیلی شعاعی در لایه ای نازک واقع در مجاورت سطح (تاچولین) را اثبات می کنند. با استفاده از تئوری ستاره های چرخان، تحلیل اثر این گرادیانهای زیرسطحی در ممانهای گرانشی اساسی J2 و J4 امکان پذیر می گردد. در این مقاله، ابتدا مقادیر J2 و J4 با در نظر گرفتن گرادیان شعاعی چرخش را محاسبه کرده و سپس مقادیر به دست آمده با مقادیر موجود مقایسه و یک دید کاملتری ارایه خواهد شد. بعضی نتایج اختر فیزیکی به خصوص در مورد پارامترهای نسبیتی فرانیوتنی بیان خواهد شد. نهایتا چگونگی تجارب فضایی ) پروازهای با بالن SDC،Beppi Colombo، GoffNG، Gaia و...( در مورد تعیین پارامترهای اساسی توضیح داده خواهد شد.

این مقاله برآن است تا ریشه های اساطیری شخصیت بخشی به خورشید را در غزلیات شمس بررسی کند. آرایه تشخیص یا جانمندانگاری از برجسته ترین صورت های خیال در غزلیات شمس است و مولانا با استفاده از آن تصاویر بی شماری از خورشید جانمند را می سازد. خورشید که خود از پربسامدترین عناصر به کار رفته در این دیوان است، اغلب با مشهورترین و اثرگذارترین ایزد باستانی، یعنی «مهر» یکی دانسته می شود. مولانا برای ساخت تصاویر پویای جانمندی خورشید، با بهره گیری از اساطیر به ویژه اسطوره های مهری، شبکه های معنایی تازه ای را پدید می آورد که در واقع نماینده کارکرد دو سویه تاثیر اسطوره در ناخودآگاه شاعر و آفرینش هنری آن در قالب زبان شاعرانه است. ما در این نوشتار چگونگی تاثیرگذاری این اسطوره ها را در ساخت تصاویر شخصیت بخشی به خورشید با ذکر شواهد مثال و دسته بندی موضوعی آنها دنبال خواهیم کرد.

عناصر فلکی و جانوران، پدیده هایی هستند که زلالی خوانساری با تکراری گسترده، در شعر خود از آن ها بهره گرفته که هرکدام از آن ها می توانند به تنهایی یا هم زمان، تصویر مرکزی واقع شوند و پیرامون خود، مجموعه ای از تصاویر وابسته به وجود آورند. بر این اساس، این پژوهش با هدف بررسی وابسته های تصویری عناصر فلکی و جانوران در شعر زلالی خوانساری انجام شد. در این راستا، نخست ابیات مورد نظر به روش کتابخانه ای گردآوری شده و با روش تحلیل کیفی، محتوای متن در سطح بیت بررسی گردیدند و در سه دستۀ وابسته های تصویری عناصر فلکی، وابسته های تصویری جانوران و وابسته های تصویری مشترک عناصر فلکی و جانوران به عنوان تصاویر مرکزی جای گرفتند. با توجّه به یافته های این پژوهش، وابسته های تصویری عناصر فلکی در شعر زلالی خوانساری بر اساس تکراری که در دیوان وی دارند، به ترتیب، رنگ، نمایش سخنوری، توصیف زیبایی، تأثیر بر سرنوشت، قدرت، نور و روشنایی، گفتن از می و متعلّقات آن و حرکت چرخشی، وابسته های تصویری جانوران به ترتیب، انعکاس دانایی، توصیف زیبایی، گفتن از می و متعلّقات آن، میل به آتش، نمایش کینه و حیله، نمایش تیره روزی، گفتن از سخنوری، توصیف قدرت و رنگ و وابسته های تصویری مشترک میان عناصر فلکی و جانوران به ترتیب، توصیف قدرت ممدوح، رنگ، نور و روشنایی، گفتن از سخنوری، توصیف زیبایی و نمایش چرخش و حرکت هستند. همچنین در تصویرسازی های وی از عناصر فلکی و جانوران، نوآوری هایی دیده می شود.

نفوس فلکی، به منزله موجودات مجردی که (برخلاف عقول) در فعل و تاثیرشان نیاز به جسم دارند، در فلسفه ابن سینا مورد بحث قرار گرفته اند؛ اهمیت بحث درباره این وجودها، فقط به دلیل جایگاهشان در فلکیات قدیم نیست. می توان گفت قبول این نفوس از سوی ابن سینا و انکارشان از سوی ابن رشد، تاثیر اساسی در سیر و سرنوشت فلسفه در جهان اسلام و در جهان غرب داشته است. در این نوشتار ضمنِ نشان دادن جایگاه این نفوس در جهان شناخت ابن سینا، برهان ابن سینا بر اثبات آنها، مورد بحث قرار گرفته است. سپس نشان داده ایم که چگونه در اثر اعتقاد ابن سینا به نفوس فلکی، راه او از راه فیلسوفان مشایی جدا می شود و او گام در مسیر حکمت مشرقی می نهد. در حقیقت نظریه ابن سینا درباره نفوس فلکی یکی از خاستگاه های حکمت مشرقی اوست. و در نهایت همانندی میان نفوس فلکی و نفوس بشری مورد بحث قرار گرفته است. در اینجا نوعی "دور هرمنوتیکی" برقرار می گردد، به این معنا که راه شناخت نفوس فلکی برای ما انسان ها، "خودشناسی" یا تامل در نفس بشری خویش است، و در عین حال با شناخت نفوس فلکی، خودشناسی ما نیز متحول می شود.